Aflátsbréf á léttgreiðslum

Ótrúlegt er til þess að hugsa að kaþólska kirkjan sé enn að innheimta afborganir af aflátsbréfum. Fyrir þá sem eru of hugmyndasnauðir til þess að ímynda sér þá snilld sem aflátsbréfin voru í eina tíð, þá voru þau fjáröflunarleið fyrir feita páfa og presta til þess að fjármagna það ljúfa líf sem þeir lifðu. Þeir sáu sér leik á borði og græddu á tá og fingri á syndum sauða sinna. Í raun var syndin þeim svo verðmæt að þeir skilgreindu ótrúlegustu hluti sem synd, enda var þá hægt að setja verðmiða á fyrirgefningu Guðs, syndaaflausnina, og byrja að rukka.

Þetta var fyrir mörg hundruð árum síðan og hefur flest siðað fólk staðið í þeirri trú að kaþólska kirkjan hafi fyrir löngu síðan aflagt þessa ógeðfelldu leið til þess að ræna almúgann, en það er öðru nær. Nú berast fréttir frá Svisslandi um að langþreytt þarlend fjölskylda hafi verið búin að fá nóg af því að greiða afborganir í 655 ár fyrir syndir forfeðra sinna eins og Guð sjálfur hefur mælt fyrir. Þegar kaþólska kirkjan senda aflátsbréfið í innheimtu hjá veraldlegum dómstólum komst skynsamt fólk að þeirri niðurstöðu að auðvitað væri þetta ranglátt, siðlaust og spillt og dæmdu því kaþólskunni í óhag.

Þetta eru sannarlega góðar fréttir og ekki síst fyrir langlundargóðu Svissarana. En illt er til þess að hugsa að maddaman feita í Róm sé enn að gera sér syndir forfeðranna að féþúfu. Líklega er það þó skiljanlegt því það kostar auðvitað skildinginn að skrýða Ratzinger páfa gulli og purpura dag hvern. Því eru allar matarholur þar á bæ vel þegnar og skiptir þá engu að skuldararnir séu komnir langt umfram fjórða ættlið frá upprunalega syndaselnum.

Hér er kaþólsk snilld í sinni allra fegurstu mynd :)

Þingskjal 658, um niðurfærslu mannréttinda nýfæddra barna ...

Eftirfarandi bréf var sent rétt í þessu á þingmennina Björgvin G. Sigurðsson, Guðfríði Lilju Grétarsdóttur, Skúla Helgason, Björn Val Gíslason, Lúðvík Geirsson og Birgittu Jónsdóttur.

-- + --

Fyrirsögn: Sár vonbrigði með störf ykkar eins og þeim er lýst í þingskjali 658 

"Viðtakendur.

Með bréfi þessu vil ég lýsa sárum vonbrigðum mínum varðandi þann heigulshátt og lydduskap sem birtist í þingskjali 658. Í þessu skjali sést glögglega að fjárhagslegir hagsmunir Ríkiskirkjunnar eru teknir fram fyrir sjálfsögð og eðlileg mannréttindi nýfæddra barna þegar þið vélið þannig um mál að mikilvægara sé að tryggja tekjustofna kirkjunnar til framtíðar í stað þess að virða réttindi ómálga Íslendinga til þess að velja sér sína eigin félagaaðild.

Þetta er sorglegt og pínlegt mál fyrir þennan hóp sem hafði ekki dug né dáð til þess að standa í lappirnar þegar á reyndi.

En þetta eru nú bara ómálga smábörn sem verið er að véla um í þessu máli. Hvers virði eru réttindi þeirra þegar þau eru borin saman við veraldlega hagsmuni Ríkiskirkjunnar sem hefur enga trú á því að alfaðirinn, og hvað þá trúaðir sauðir hennar, fylli kornhlöður hennar? Þið hafið með þessum bréfaskrifum ykkar svarað þeirri spurningu með afgerandi hætti, að litlu málleysingjarnir séu bara aum og veigalítil peð á taflborði þar sem tekist er á um alvöru og veigamikla hagsmuni eins og fjármögnun Ríkiskirkjunnar.

Hafið maklegar þakkir fyrir.

Með tilhlýðilegri virðingu,

- Ólafur Jón Jónsson"

Og síðan lögðu þeir leið sína í Háskólann í Reykjavík ...

... hmmmm, eða ekki! Þeir hafa líklega aldrei óskað eftir því að fá að gefa Biblíuna í tímum í háskólum landsins sökum þess að þar er fólk sem getur tekið upplýsta og málefnalega afstöðu til skáldsögunnar. Þá er nú ólíkt betra að herja á litlu börnin sem standa berskjölduð gagnvart trúboðunum sem koma hoknir af iðrun og iðandi synd í þjónustu guðs síns. Þar eiga menn smávægilega von um einhverja eftirtekju, guði sínum til dýrðar.

Stundum kalla svo gæjar sig veiðimenn Guðs. Mér finnst þetta vera eins og að veiða fisk í tunnu; auðvelt, en algjörlega laust við allan metnað!

Hafa ekkert á móti Biblíunni í Suðurhlíðarskóla

Gullkorn frá Pat Robertson ...

Hinn elliæri boðberi sannkristinna gilda, Pat Robertson, verpti enn einu fúlegginu í kristilegum sjónvarpsþætti nýverið þegar hann ráðlagði einhverri mannleysu að taka upp islamskan sið svo hann gæti með rétti gengið í skrokk á konu sinni. Mannleysa þessi kvartaði sáran undan því að kona hans virti hann ekki sem húsbónda, en hann virðist reikna með því að konan sé honum sjálfkrafa undirgefin sökum kyns síns.

Áhugavert er að sjá hinn ofurruglaða Robertson fabúlera um raunir þessa eymingja. Hann hvetur ræfilinn til þess að standa í hárinu á konunni og láta hana ekki komast upp með moðreykinn. Hann segir að auðvitað hafi menn ekki velþóknun á barsmíðum, en það verði samt að gera eitthvað í þessu máli. Konan er óalandi og óferjandi, gölluð á marga vegu og virðist ekkert gott eiga skilið. Enginn hafi agað hana þegar hún var að alast upp og því sé hún bara með kellingaskæting á fullorðinsaldri.

Í lokin hvetur hann kallinn svo til þess að flytja til Sádi-Arabíu, líklega svo hann geti nú danglað hressilega í þessa kellingu sem þekkir ekki sinn sess í lífinu.

Ályktun neyðarkrísuþings Ríkiskirkjunnar ...

Aukakirkjuþing sendir frá sér eftirfarandi texta eftir krísu- og neyðarfund í gær vegna komandi atkvæðagreiðslu um Ríkiskirkjuna og stjórnarskrá:

Aukakirkjuþing hvetur kjósendur til að minnast þess að hin evangelíska lúterska þjóðkirkja er samofin menningu og sögu íslensku þjóðarinnar sem og annarra norrænna þjóða. Þjóðkirkjan er opin, lýðræðisleg almannahreyfing sem heldur uppi þjónustu og mannræktarstarfi um land allt. Hún er því mikilvæg grunnstoð íslensks samfélags. Því hvetur þingið til þess að áfram verði ákvæði um þjóðkirkju í stjórnarskrá og að staða [og] réttindi annarra trú- og lífsskoðunarfélaga verði tryggð.

Staða og réttindi annarra trú- og lífsskoðunarfélaga verða einfaldlega best tryggð með því að allir sitji við sama borð. Í dag er Ríkiskirkjan eins og flóðhestur á mauraþúfu, slíkur er aðstöðumunurinn. Ekkert hinna trú- og lífsskoðunarfélaganna má sín mikils gagnvart flóðhestinum sem fær marga milljarða árlega frá ríkinu.

Mig grunar þó að Ríkiskirkjan sé ekki til í að jafna muninn alveg því það hentar alveg ágætlega að sumir séu jafnari en aðrir!

Í framhaldi af því er áhugavert að sjá að krísuþingið ályktaði um peningamál, enda gengur apparatið fyrir þeim. Ekki láta þeir svo lítið að hóta uppsögn á samningnum við ríkið og láta reyna á greiðsluvilja allra þeirra sem nú eru skráðir í sauðatal Ríkiskirkjunnar :) Nei, krísuþingsfólk veit auðvitað sem er að þjóðin myndi ekki borga gíróseðilinn og því er, þrátt fyrir allt, betra að beita agentum ríkissjóðs við innheimtu á trúarskattinum.

Máské ættu einkunnarorð kirkjunnar að vera biðjandi, betlandi, þrúgandi?

Ákvæði um þjóðkirkju verði í stjórnarskrá

Trúuðum fækkar og baráttan gegn kaþólskum kreddum

Að trúuðum fækki hratt á heimsvísu eru fyrirsjáanleg tíðindi. Eyjan birti í gær frétt þess efnis þar sem kemur fram að trúuðum hefur fækkað um 17% hérlendis, en það er sjötta mesta fækkun á heimsvísu. Þetta kemur auðvitað ekki á óvart því óumflýjanlegt er að með aukinni upplýsingu minnki þörf mannsins til þess að trúa á ímyndaðar verur.

Hins vegar er forsendubrestur í þessari frétt en hann er sá að þau 17% sem gengu af trúnni hérlendis hafi verið trúuð fyrir, en það er í langflestum tilvikum kolrangt. Þetta er einfaldlega fólk sem hefur vankað úr djúpu trúardái sem því var komið í í æsku og tengist ekkert trú. Svo er ástatt um fjölmarga aðra og því má reikna með að svona fréttir verði æ algengari í framtíðinni.

Þá er gaman að sjá nunnur í Bandaríkjunum sprikla gegn stöðnuðu karlaveldi kaþólsku kirkjunnar, en stelpurnar þykja hafa vafrað um of frá kreddufullri trúarkenningu kirkjunnar. Þær vilji t.d. aukin réttindi kvenna þegar kemur að getnaðarvörnum og fóstureyðingum og þá styðji þær réttindi samkynhneigðra sem er auðvitað eitur í beinum forpokuðu skarfanna í Vatikaninu.

Enn flæðir því undan Vatikaninu og þeirri vanhelgu og ljótu stefnu sem það rekur. Vonandi halda nunnurnar fast við sinn keip því þeirra viðhorf er nútímalegt og í takt við tíðarandann á meðan kreddur Vatikansins eru næsta mannskemmandi.

Trúin missir tökin í Bandaríkjunum

Á vef NPR, almenningsútvarps Bandaríkjanna, er frétt um niðurstöður nýrrar könnunar sem Gallup gerði á trúarlífi þarlendra, en þar kemur margt áhugavert í ljós. Stóru kirkjudeildirnar láta mikið undan og birtist það í því að einungis 44% Bandaríkjamanna bera mikið traust til kirkjunnar eða skipulagðra trúarbragða.

Trúarbragðafréttaritari stöðvarinnar telur að þetta sé ekki merki um minni trúarhita, en tilgreinir þó að ungt fólk hneigist æ minna til trúar. Það er í takt við þróun annars staðar þar sem trúin skorðast meir við eldra fólk sem sýnir sig t.d. í gránandi kirkjugestum hérlendis. Þannig er trúin á undanhaldi þegar yngra fólk eldist trúlaust, sem er hið náttúrulega ástand hins upplýsta manns, eða jafnvel hreinlega vantrúað en fjöldi vantrúaðra hefur tvöfaldast í BNA á undanförnum 20 árum. Það er skriða sem ekki verður stöðvuð úr þessu. Litlar og óháðar kirkjudeildir virðast þó vera að sækja í sig veðrið vestra og eru tekin dæmi um litla söfnuði sem hafa vaxið og dafnað.

Það er einstakt gleðiefni að kaþólska kirkjan kemur sérlega illa út úr þessari þróun, en sem dæmi er það tiltekið að fjöldi presta kirkjunnar muni helmingast á næstu tíu árum, en sú stétt telur nú 18 þúsund sálir. Kaþólska kirkjan fer auðvitað ekki varhluta af aukinni upplýsingu fólks, enda höfðar fornlegur og úreltur boðskapur hennar lítið til nútímafólks, en stór áhrifaþáttur í hnignun hennar eru auðvitað straumur af kynlífshneykslismálum sem hafa skekið kirkjuna að grunni. Ekki þarf að undra að upplýst fólk vilji síður binda trúss sitt við hana í dag eftir ótal fréttir af misbeitingu, nauðgunum, yfirhylmingu og allt það makk sem yfirmenn kirkjunnar hafa staðið í. Þetta verður til þess að kreddukenndur boðskapur hennar hefur æ minni áhrif til heilla fyrir heiminn.

Ég hvet fólk til þess að kíkja á fyrrnefnda grein, enda á hún fullt erindi við heim sem stendur á krossgötum. Hann er kominn vel á veg í átt að almennu trúleysi, en glímir ennþá við þann mikla áhrifamátt sem enn býr í leifum stóru kirkjudeildanna. Þegar hann þverr, þá herðist enn á þessari góðu þróun.

Guðleg Smugumið Gídeonistanna í Hafnarfirði

Þetta er þægileg leið fyrir Gídeonista til þess að dreifa kverinu sínu og nauðsynlegt fyrir þá til þess að réttlæta tilveru sína. Það er nefnilega ólíkt betra fyrir þá að geta sagt að þeir hafi náð að dreifa kverinu til allra skólabarna í ákveðnum skólum í stað þess að 1% skólabarna, eða réttara sagt foreldrar þeirra, hafi lagt sig eftir að ná í það.

Reyndar er kjánalegt að skilgreina Nýja testamentið sem fræðsluefni og þarna er farið þægilega í kringum þetta vandræðalega mál, en líklega helgar Guðslegur tilgangurinn þetta súra meðal. Þetta kver er innsti kjarninn í boðun kristinna og þeir ættu í raun, ef það er einhver döngun í þeim, að vera hundfúlir yfir þessari niðurfærslu úr boðunarbók niður í fræðsluefni. En þeir hafa bersýnilega ekki metnað í meira og láta sér þetta því að góðu verða. Að skilgreina Nýja testamentið sem fræðsluefni og setja það þannig í sama flokk og t.d. bók um fluguveiðar er augsýnilega ásættanlegt á meðan það opnar leið að nýjum og óplægðum ökrum í trúboðinu.

Í Hafnarfirði velja þeir auðveldustu leiðina, rétt eins og Jesús Jósepsson lagði fyrir. Reyndar kemur ekki fram í greininni að Gídeonistarnir ætli að nýta sér þessi Smugumið, en mig grunar að þeir stökkvi í þau, óðfúsir, enda eru gjöfulustu fiskimiðin fyrir hausaveiðara Drottins að finna í yngstu bekkjum skólakerfisins.

Gídeon dreifi áfram í Hafnarfirði

Ríkiskristnir í Noregi uppburðarmeiri en íslenskir

Ánægjulegt er að sjá að ríkiskristnir í Noregi skuli hafa meiri trú á sinni trú en íslenskir kollegar þeirra sem hræðast ekkert meir en að í sundur slitni á milli ríkis og kirkju þeirra. Jafnvel Kölski sjálfur virðist ekki orka jafn sterkt á íslensku ríkissauðina eins og nagandi óttinn við uppsögn ríkis á löngu volæðissambandi. Vonandi verður þetta framtak Norsaranna ríkistrúuðum hérlendis hvatning til góðra verka svo þeir geti hafið sig upp úr svartagallsrausinu og tuðinu, lausir úr helsi ríkishrammsins.

Heja Norge!!

Aðskilnaður ríkis og kirkju í Noregi

Vilja meiri pening til Ríkiskirkjunnar

Í frétt á Eyjunni kemur fram að leikmannastefna Ríkiskirkjunnar telur að ríkið sé að snuða hana um lágmark 25% af þeim tekjum sem henni ber. Mín spurning er afar einföld:

Af hverju rukkar Ríkiskirkjan ekki sjálf sín eigin félagsgjöld fyrst hún telur sig eiga svona mikla inneign hjá íslensku þjóðinni?

Svarið er álíka einfalt. Þrátt fyrir mikinn bægslagang vita agentar Ríkiskirkjunnar að heimtur yrðu rýrar ef hún myndi senda út valkvæma greiðsluseðla til þeirra 190.734 sálna sem í hana eru skráðar og voru flestar skráðar í hana ómálga við fæðingu. Þetta er vitað og því sættir Ríkiskirkjan sig, kvartandi og jarmandi, við minnkandi framlög frá ríki því hún veit að þrátt fyrir að þau skreppi saman, þá er trúarskatturinn það allra besta sem hún getur nokkurn tíma vonast eftir að fá.

Lítil er trú Ríkiskirkjufólksins á greiðsluvilja sauða sinna, en þeim mun meira er raunsæi þeirra :)