Ríkiskirkjan, hin feyskna og fúna grunnstoð

Sú grunnstoð sem biskup talar um er ekki beisnari en svo að hann telur hana ekki geta þrifist nema með aðkomu og aðstoð ríkisvaldsins. Þannig telur biskup kirkjuna ekki geta tórt nema því aðeins að

• flest nýfædd börn séu skráð í félagatal hennar (myndi einhver skrá sig annars?)
• kirkjan fái að stunda trúboð í leik- og grunnskólum (því gott að messa yfir börnum sem geta ekki tekið málefnalega afstöðu til boðskapsins eða hreinlega staðið upp og farið)
• ríkið innheimti klúbbgjöldin (myndi einhver borga annars?)

Sú meginstoð sem biskup talar um er feyskin, fúin og nær algjörlega rúin trausti. Hún á lítið erindi til íslensku þjóðarinnar og það kæmi fljótlega í ljós ef hún nyti ekki verndarinnar og ylsins úr holhönd ríkisvaldsins.

Þetta veist biskup, sá vantrúaðasti af okkur öllum, enda hefur hann enga trú á því að ríkiskirkjan geti plumað sig á eigin verðleikum. Hann er skipstjóri á sökkvandi skútu og hefur ekki við að ausa.

Siðferðisgildin ekki horfin

Fáir hafa jafn litla trú á Ríkiskirkjunni og einmitt biskupinn sjálfur

Karl Sigurbjörnsson, biskup, hefur ekki meiri trú á verðgildi Ríkiskirkjunnar en svo að hann vill að stór meirihluti nýfæddra barna séu skráð í hana við fæðingu. Hann veit auðvitað að aðeins agnar lítill hluti þessara barna myndu sjálf hafa fyrir því að sækjast eftir aðild að Ríkiskirkjunni og það myndi fara afar illa með fjárhag hennar.

En skondnast er að sjá að hagsmunir trúfélaganna (lesist Ríkiskirkjunnar) eru honum ofar og framar í huga en hagsmunir barnanna þegar hans eigin orð eru skoðuð:

"Breytingin er íþyngjandi fyrir trúfélögin og gengur gegn hagsmunum barnsins."

Þarna sést glögglega að það fyrst og fremst eru það trúfélögin sem tapa á þessu og, jú, þetta gengur svo líka gegn meintum hagsmunum barnsins :) Þess vegna verður að skrá nýfædd og heittrúuð börn í trúfélag þar sem trú er ekki skilyrði fyrir þátttöku. Og er það ekki hálf aumt fyrir meinta Þjóðkirkju að hún gefi svo auðveldlega afslátt af þessari sjálfsögðu kröfu um trú gegn því að fá ríkulega launað í krónum og aurum? Mér finnst eins og hún sé búin að verðmeta trúna og skv. hennar eigin útreikningum fer verðgildið ört lækkandi eins og sést af lítilþægni hennar þegar trúarskatturinn hefur verið lækkaður á undanförnum árum, en samt gapir og gín kirkjan og teygir sig eftir silfrinu. Jú, hún tuðar aðeins, en hún veit að undir engum kringumstæðum gæti hún gert betur. Eins og einhver sagði hér í denn, þetta verður ekki betra. En þetta er bara leikur um krónur og aura og í þeim skollaleik eru sálir barnanna bara skiptimynt, þægilegar leiðir að fjárhagslegum markmiðum. Gleymum því að trú eigi að vera persónuleg og látum ríkisskráningu ráða. Það er besta og gjöfulasta trúin.

En hann er líklega bara að gera það sem Jesús Jósepsson lagði fyrir hér í denn þegar hann mælti fyrir um að ríkið skyldi skrá flest nýfædd börn í trúfélag. Væri það ekki hálf nöturlegt og ömurlegt ef hann réri svona hart að þessu vegna einhvers annars?

Veruleg þáttaskil í trúmálapólitík

"Breytingin er íþyngjandi fyrir trúfélögin og gengur gegn hagsmunum barnsins."

Þetta segir aðalbiskup Ríkiskirkjunnar í umsögn sinni um 509. þingmál um trúfélög. Hann forgangsraðar þessu alveg hreint prýðilega vel þarna þegar hann telur hagsmuni kirkjunnar upp á undan hagsmunum barnsins. Honum eru s.s. hagsmunir Ríkiskirkjunnar ofar í huga en hagsmunir barnsins, en eitthvað í þróunarmynduðu vantrúar- og guðleysissiðferði mínu segir mér að þessu ætti að vera öfugt varið.

Alþingi stendur nú á þeim tímamótum að geta afnumið það mannréttindabrot sem felst í ríkisskráningu barna í trúfélag sem hingað til hefur venjulega verið Ríkiskirkjan. Þannig hefur ríkið raðað á garða Ríkiskirkjunnar og skapað henni þannig, án nokkurrar fyrirhafnar af hennar hálfu, trúarskattsstofn til framtíðar. Biskup veit mætavel að fæstir myndu greiða trúarskattinn til Ríkiskirkjunnar sjálfviljugir sem sést best í varnaðarorðum hans í umsögn til Alþingis árið 2002 þegar það var skoðað að þeir sem stæðu utan trúfélaga greiddu engan trúarskatt:

Verði umrætt frumvarp að lögum munu menn hugsanlega sjá sér fjárhagslegan hag í því að skrá sig utan trúfélaga því samkvæmt frumvarpinu eiga menn að fá endurgreidda árlega fjárhæð sem nemur sóknargjaldinu. Eðlilegt væri að gera sér grein fyrir því hvaða afleiðingar slíkt hefði í reynd ef samþykkt yrði. Þ. á m. yrði að kanna hvernig sóknir myndu mæta skertum tekjum með því að draga úr þjónustu, fækka starfsfólki og auka tekjuöflun.

Biskup vissi sem var að stórfelldur halli yrði debet megin í bókhaldi Ríkiskirkjunnar þegar tugþúsundir Íslendinga myndu renna á flótta og spara sér þannig nokkra þúsundkalla árlega, en þetta eru einmitt Íslendingarnir sem hafa verið lokaðir inni í þessu kerfi með ríkisskráningu ungbarna í trúfélag. Algjörlega er ótækt í hans huga að menn hafi af því fjárhagslegan ávinning að standa utan trúfélaga ... slíkt getur ekki vitað á gott!

Aldrei hvarflar af biskupi að láta reyna á greiðsluvilja kristinna með því að Ríkiskirkjan sjálf sendi út sína eigin greiðsluseðla. Hann hefur nefnilega enga trú á því að fólk myndi almennt borga. Sá horfellir sem hann sér fyrir sér er skelfilegri en plágurnar sjö allar samanlagðar! Greiðsluseðlar Ríkiskirkjunnar myndu almennt gulna og tærast frekar en að verða greiddir, þetta veit biskup og því vill hann að trúarskatturinn sé lagður á alla, óháð trú, enda er hún aukaatriði í rekstrarlegu samhengi þess foráttufleys sem Ríkiskirkjan er.

Ég vona að alþingismenn sjái í gegnum sorgarsífur biskups og hyggi frekar að hagsmunum þeirra skjólstæðinga sinna sem ekki geta tjáð sig, nýfæddu barnanna. Ég vona að þeir sjái sanngirnina í því að börnin sjái sjálf um skráningu í trúfélög þegar þau hafa aldur og þroska til í stað þess forneskjulega fyrirkomulags sem nú er við lýði. Þá vona ég að þeir sjái að núverandi fyrirkomulag er hannað fyrir trúfélög, ekki sauðina, og að í núverandi kerfi eru sauðirnir pikkfastir í svo fjárheldri greiðslurétt að engum er þaðan undankomu auðið nema þegar dauðinn knýr dyra og réttir fram lokagreiðsluseðilinn til innheimtu!

Hagsmunum barna okkar er best borgið með því að þau ákveði sinn veg sjálf. En biskupinn hefur ekki þá trú á tilboði Ríkiskirkjunnar að það muni laða að sér börnin og því vill hann að þeim sé sjálfkrafa steypt í greiðsluréttina þar sem, m.a. fyrir hans orð, þau þurfa að dúsa og borga allt til dauðadags.

En af hverju ættu Íslendingar almennt að hafa trú á tilboði Ríkiskirkjunnar fyrst biskupinn sjálfur sér engin verðmæti í því? Mér er spurn!

Launasamningur presta, versti gjörningur síðustu aldar?

Áhugasömum er bent á frábæra greinaröð Brynjólfs Þorvarðarsonar á vantru.is þar sem hann fer yfir samning þann sem í dag er einn stærsti íhluturinn í öndunarvél Ríkiskirkjunnar því án hans væri hún fyrir löngu síðan búin að veslast upp. Greinarnar eru þrjár, hver annarri betri:

• Samningur ríkis og kirkju I : Samningarnir 1907 og 1997
• Samningur ríkis og kirkju II : Lántaka, verðtrygging og kaupverð
• Samningur ríkis og kirkju III : Afborganir fram að endalokum

Við lesturinn sést vel að hótanir trúaðra um að rifta samningnum eru innantómt píp enda vita forstjórar Ríkiskirkjunnar vel að núverandi fyrirkomulag er guðlega gott hvað hana varðar. Hvað ríkið hins vegar varðar þá er það næstum því djöfullega slæmt.

Njótið lestursins, trúaðir sem vantrúaðir :) og hafðu þökk fyrir, Vantrú!

Traust til Ríkiskirkjunnar er hverfandi

Ný könnun Gallup sýnir að þjóðin heldur áfram að snúa baki við Ríkiskirkjunni, en það sést á því að fyrir átta árum naut hún trausts um 60% þjóðarinnar, en það hlutfall er komið niður í 28% í dag. Þetta eru marktækar tölur sem sýna að áfram flæðir undan Ríkiskirkjunni og því er hljómurinn undarlegur í orðum Heydalaklerks í Mogganum í dag þar sem hann segir, „Nú hafa margir áhyggjur af, að sambúðin kunni að laskast ef ekki verður kveðið á um þjóðkirkju og kristinn sið í stjórnarskrá.“ Þarna les hann auðvitað kolrangt í stöðuna, enda hafa fáir áhyggjur af stöðu kirkjunnar. Aukinheldur er þetta samband stórlaskað í dag, enda var það frá fyrstu tíð byggt á kolröngum grunni. Þjóðinni stendur eiginlega bara á sama um kirkjuna, en vill í öllu falli ekki samkrull hennar og ríkisins. Það vilja bara þeir allra trúuðustu sem rifja upp orð Jesúss þar sem hann biðlar til ríkisvaldsins um aðstoð og biður um að fá að komast undir pilsfaldinn hjá ríkjandi valdhöfum.

En áfram flæðir undan kirkjunni, máské einhvers konar syndafall? Í öllu falli skiptir það ekki máli, aðalatriðið er að þessari þróun verður ekki við snúið, sama hversu mikið prelátar Ríkiskirkjunnar kveina og biðja. Þeir eru altént ekki bænheyrðir, en hver veit ... vegir stjórans eru órannsakanlegir og hann getur hreinlega verið að bænheyra þá með því afhroði sem kirkjan bíður þessa dagana :)

Hver veit?

Gunnlaugur Stefánsson: Kirkjan og þjóðin

Biblían á sakamannabekk?

Áhugaverð staða er komin upp ef kæra Péturs Maack á henur Snorra Óskarssyni nær fram að ganga. Snorri gerir nefnilega ekkert annað en að gala upp og enduróma kreddufullar skoðanir Biblíunnar á hinum ýmsu málum, en þó reyndar aðallega samkynhneigð.

Nú veit ég að menn segja að Biblían amist ekki við samkynhneigð karla heldur aðeins sumu því sem samkynhneigðir karlar hafa gaman af að gera. Þetta er auðvitað aumur fyrirsláttur og bara tæknileg flóttaleið fyrir fólk sem veit að það, vegna trúar sinnar, verður að halda á lofti ömurlegri fordæmingu sem á ekki að koma trú eða almennu siðferði við.

Því má segja að Biblían verði dregin fyrir dómstóla því það er hún sem er 'höfuðpaurinn' í þessu, Snorra greyinu er ekki sjálfrátt vegna trúar sinnar.

Áhugavert verður að sjá hvernig fram vindur :)

PS. Ég bendi á grein Davíðs Þórs Jónssonar þar sem hann veltir fyrir sér rörsýn margra kristinna þegar þeir einblína á samkynhneigð en velja að láta margar aðrar álíka 'syndir' óátaldar. Sumir eru líklega bara syndugri en aðrir?

Kærir Snorra til lögreglu

Færri börn í kirkjum, en fleiri fullorðnir með þeim ...

Dregið hefur úr heimsóknum í kirkjur borgarinnar þegar eðlilegar og sanngjarnar reglur hafa verið settar um aðkomu trúar í leik- og grunnskólum. Nú þykir ekki alveg sjálfsagt að skólarnir sturti krökkunum umorðalaust inn í kirkjur borgarinnar eins og Aðalkirkjuklerkur virðist vilja, heldur nýta þeir tímann í desember til þess að einbeita sér að hefðbundnum lærdómi og svo undirbúningi fyrir jólin í bland.

En Aðalkirkjuklerkur hittir naglann á höfuðið í viðtali við fréttamann Stöðvar 2 þegar hann segir:

"Þá er svarið það að það er töluvert fleiri fólk sem kemur í barnamessurnar með börnin sín ..."

Þarna lýsir presturinn í Aðalkirkjunni hvernig trúaðir foreldrar taka á þessu máli, en þeir sjálfir flykkst í kirkjur með börnum sínum. Þarna sannast mál mitt og annarra í gegnum tíðina að trúaðir myndu sjálfir sjá um trúarlegt uppeldi barna sinna þegar á reyndi og er það ekki gleðilegri ráðstöfun* en vélræn færibandaafgreiðsla skólanna í gegnum tíðina? Þannig virðast nýjar reglur Reykjavíkurborgar vera að koma út á besta veg fyrir allmarga. Fyrir kirkjuna táknar þetta færri börn, en fleiri fullorðna.

Þó er ákveðinn hópur vesalings fólks sem tapar á þessu og það eru þeir 'trúuðu' foreldrar sem eru þó ekki nógu mikið trúaðir til þess að nenna að fara í kirkju með börnin sín. En eru það ekki bara sauðirnir sem hvort sem er voru og eru einskís virði? Hagstofutrúað fólk sem telur sig kristið og hreykir sér af því á sunnudögum í sófanum heima eða í bloggfærslum, en nennir svo ekki að lufsast í kirkju með börnin sín á meðan það telur t.d. ekki eftir sér að bregða sér í bíó eða á pöbbinn? Ég tel að þessi síun sé bara góð fyrir kirkjuna því nú má greina þá sem eru 'alvöru' trúaðir með kirkjusókn.

Loks er áhugavert að sjá hversu auðvelt það reynist Aðalkirkjuklerki að brigsla skólafólki um dómgreindarbrest þegar það dansar ekki í takt við hans tónlist. Lesa má úr orðum prests að hann telji stjórnendur skóla vitgranna vitleysingja sem geti ómögulega haft sjálfstæða skoðun í þessu máli. Sumir gætu kallað þetta hroka, en ég læt það vera og kenni því um að klerkur sé hálf smeykur við þessa vakningarbylgju sem bersýnilega kemur við kaunin á honum.

* Þetta breytir reyndar ekki þeirri skoðun minni að rangt sé að innræta ungum börnum trú, en foreldrar hafa vissulega til þess fullt og óskorað leyfi.

Einkaréttur kristinna á fyrirgefningunni ...

Í nýjustu bloggfærslu sinni fullyrðir Ríkiskirkjuklerkurinn, Þórhallur Heimisson, að nú sé bannað að fyrirgefa í skólum Reykjavíkur. Eftirfarandi er fyrsta málsgreinin í þessum pistli hans:

Í Faðir vorinu erum við hvött til að fyrirgefa öðrum það sem þeir gera okkur. Nú er það bannað í skólum Reykjavíkur.

Þegar maður sér svona skelfilegan og ömurlegan málflutning, þá spyr maður sig hvað valdi. Hvað kemur svona manni, sem virðist upplýstur og skynsamur, til þess að láta svona fram hjá sér fara? Og hvað er það sem hann er í raun að segja?

Hann virðist vera að segja að litlu vantrúarbörnin í leik- og grunnskólunum geti ekki fyrirgefið nema í gegnum kristna trú. Hann virðist segja að lítil börn geti á engan hátt fundið hjá sér að sættast við náunga sinn nema með því að falla fram í dauðans ótta við hinn ríkiskristna guð. Ég hlýt að spyrja mig hvernig þessi maður talar til barna. Eru þetta virkilega skilaboðin sem hann færir þeim? Taktu kristna trú eða þú munt aldrei geta fyrirgefið? Taktu kristna trú eða þú munt tærast upp að innan í hatri og vanlíðan sem mun byggjast upp af því að þú getur ekki fyrirgefið? Ég segi það hreint út að ég tel að þessi maður eigi ekkert erindi í barnafræðslu miðað við þetta. Skynvilla hans virðist svo mikil að hann getur ekki rætt við leik- og grunnskólabörn á eðlilegan hátt.

En hvað veldur þessu? Hvað fær mann, sem virðist ágætur sómadrengur, til þess að segja svona skelfilegan hlut? Fyrst og fremst kenni ég um óttanum sem nú virðist heltaka klerkinn þegar hann sér flæða undan kristinni trú með ógnarhraða. Mig grunar að hann telji sína trú harla ómerkilega ef meirihluti þjóðarinnar eru ekki skráð á hennar band í Þjóðskrá. Það er nefnilega fátt persónulegt við íslenska afbrigðið af kristni, ríkistengingin hefur náð að berja allt slíkt úr henni.

Það er áhugavert að spyrja sig hvenær fólk hér heima velur kristnina? Hvenær fær það raunverulegt færi á því að velja fyrir sig þegar valið er alltaf tekið af þeim? Strax við fæðingu hafa börn verið skráð í trúfélag. Í leik- og grunnskólum hefur trú verið höfð fyrir þeim. Öllum hefur hingað til verið smalað eins og sauðfé í ferminguna. Ríkið innheimtir félagsgjöld fyrir trúfélögin. Þetta er trúartrekt sem allri íslensku þjóðinni hefur verið troðið í gegnum, en nú lítur út fyrir að brestir séu í trektinni.

Klerkurinn sér þetta og er skelfingu lostinn. En í stað þess að hafa trú á guði sínum og dásamlegri forsjá hans, ræðst hann á Reykjavíkurborg. Er það ekki merki um skelfilegt og ömurlegt trúleysi?

En ég, sem vantrúaður og óalandi einstaklingur, fyrirgef ríkiskirkjuklerknum því hann veit eigi hvað hann gjörir. Óttinn hefur augsýnilega rænt hann allri trú.

Tvær léttar og skemmtilegar spurningar ...

Hér eru tvær einfaldar og laufléttar spurningar fyrir þig.

1. Ef þú ert í trúfélagi, skráðir þú þig sjálf(ur) í það?
2. Ef svo er ekki, játarðu raunverulega það afbrigði trúar sem það félag stendur fyrir?

Ef þú svaraðir 'nei' við báðum spurningum, þá ættir þú að lesa áfram. 

Af hverju ættirðu að íhuga að skrá þig úr trúfélaginu þínu? Jú, ef þú varst skráð(ur) í það við fæðingu, þá var sjálfkrafa gert ráð fyrir því að þú myndir ekki hafa neina skoðun á málinu seinna meir. Það var s.s. gert ráð fyrir því að þú myndir sjálfkrafa taka 'trú' móður þinnar. Líklega gekk hún í gegnum það sama.

Með því að íhuga gildi þessarar skráningar þá ertu að taka upplýsta og sjálfstæða ákvörðun, nokkuð sem þú fékkst ekki að gera rétt eftir fæðingu :) Þú ert að ákveða sjálf(ur) hvað hentar þér best í stað þess að ríkið og trúfélagið taki þá ákvörðun fyrir þig.

Athugaðu þótt þú svarir báðum spurningunum neitandi að þá ertu síður en svo ein(n) á báti. Langflestir Íslendingar voru við fæðingu skráðir í trúfélag, á hverju þeir höfðu svo seinna meir ekki neina sjálfstæða skoðun. En með því að íhuga þetta, þá ertu að taka upplýsta ákvörðun fyrir þig. Þú ert aldrei of ung(ur) eða of gamall/gömul til þess að huga að þessum málum.

Vera má að þú komist að þeirri niðurstöðu að þér finnist þú eiga heima í trúfélaginu og það er þá bara frábært. Svo er hinn möguleikinn sá að ef þú skoðar málið ofan í kjölinn að þá kemstu að því að það er engin ástæða fyrir þig að vera skráð(ur) í þetta trúfélag. Ef svo er, þá er rökrétt fyrir þig að breyta þeirri skráningu og skrá þig annað tveggja í annað trúfélag eða þá hreinlega utan trúfélaga.

Íhugaðu þetta fyrir 1. desember nk., en þá eru n.k. fardagar í þjóðskrármálum hérlendis. Ekki sætta þig við ríkisskráningu í trúfélag ef þú trúir raunverulega ekki.

Tengill á eyðublað á vef Þjóðskrár.

 

Spor í rétta átt, en letilega gengið ...

Ég var of fljótur á mér að fagna þessu frumvarpi og læt bréf sem ég sendi rétt áðan til Ögmundar Jónassonar, innanríkisráðherra, hingað inn í staðinn fyrir upprunalegu færsluna sem er auðvitað bara kjánaleg og mér til vansa þegar hún er lesin núna. Hún er hins vegar hér neðar fyrir þá sem vilja kætast aðeins yfir vitleysunni í mér. Í færslunni geri ég grín að Rögnu Árnadóttur, en það má þó segja henni til hróss að hún ætlaði að leiðrétta þetta mál alla leið og ekki gefa neinn afslátt frá sjálfsögðum mannréttindum nýfæddra barna.

--- Nýtt innlegg, sett inn 2. nóvember kl. 22:31 ----

Sæll, Ögmundur.

Ég var að fara yfir lýsingu á nýju frumvarpi til laga um lífsskoðunarfélög og hnaut um þetta:

Séu foreldrar barns í hjúskap eða skráðri sambúð við fæðingu þess skal það heyra til sama skráða trúfélagi eða lífsskoðunarfélagi og foreldrar þess. Sama gildir ef foreldrar eru utan trúfélaga og lífsskoðunarfélaga.

Það er enginn rökstuðningur fyrir því í frumvarpinu af hverju þetta eigi að vera svona. Af hverju er rétt að ætla barni það að verða múslimskt eða kristið bara vegna þess að foreldrar þess játa þá trú? Að sama skapi mætti taka gömlu klisjuna um af hverju nýfætt barn tveggja vinstri grænna foreldra er ekki skráð beint í flokkinn, en ég sleppi því. Að sama skapi sleppi ég því að taka gömlu klisjuna um nýfædd börn tveggja sjálfstæðismanna því ég veit að þér finndist fátt fáránlegra en að þau væri vélrænt skráð í flokk foreldra þeirra.

Ég tel að með þessu frumvarpi sé hvort tveggja verið að

• gera lítið úr trú og lífskoðunum fólks með því að kenna ómálga börn við þær og
• gera lítið úr eðlilegum og sjálfsögðum mannréttindum nýfæddra barna

Frumvarpið gerir nefnilega ekki ráð fyrir því að eðlilegur réttur barnsins hafi hingað til verið brotinn með þessu gallaða fyrirkomulagi, heldur að áður hafi bara verið brotið gegn rétti föður sem ekki var í sama trúfélagi og móðirin. Þetta gengur gegn  Réttur barnsins er þarna fyrir borð borinn, því miður. Ég hafði vænst þess að það yrði fastar stigið í lappirnar í þessum efnum, en þarna er bara stigið hálft skref og frekar máttleysislega til jarðar stigið! Ég leyfi mér að vitna í orð lögfræðings Mannréttindastofu sem ég tek upp úr frétt á mbl.is:

Í áliti Ingibjargar Elíasdóttur, lögfræðings Jafnréttisstofu, um málið kemur fram að ekki sé að sjá að neinir hagsmunir felist í því, hvorki fyrir nýfætt barn né aðra, að það sé sjálfkrafa skráð í trúfélag. „Þetta snýst ekki um rétt móðurinnar eða rétt föðurins til að barnið sé skráð með öðru hvoru þeirra í trúfélag. Hagsmunir barnsins eiga alltaf að vera hafðir að leiðarljósi fram yfir hagsmuni foreldranna, og það er erfitt að sjá að sé hagsmunamál fyrir barnið að vera skráð í eitthvert tiltekið trúfélag við fæðingu.“

Þarna er lögfræðingur Jafnréttisstofu á því að verið sé að brjóta á rétti hins nýfædda barns. Eins og áður sagði, þá virðist frumvarp þitt aðeins gera ráð fyrir að brotið hafi verið gegn rétti föðurins, sem er miður.

Ég vona að þetta séu bara fyrstu drög og að í næstu mynd frumvarpsins verði betur hugað að rétti hins nýfædda barns til þess að vera ekki merkt kristið, múslimskt eða hverju öðru tagi sem hengja má á það. Því neita ég að trúa að þú sért fylgjandi því að skrá einstaklinga félög án þess að þeir hafi nokkuð um það að segja! Með því er lítið gert úr einstaklingnum sjálfum, sem og því félagi sem hann er, fyllilega óviljugur, skráður í.

Við vitum reyndar báðir að ástæða þess að börn hafa hingað til verið skráð í trúfélög er sú að með því er myndaður grunnurinn að framtíðartekjustofni þjóðkirkjunnar. Það er bara ekki næg ástæða til þess að brjóta á rétti nýfæddra barna.

Það er engin rík og knýjandi ástæða, sé hagsmunagæsla gagnvart trúfélögum undanskilin, til þess að skrá nýfædd börn í trúfélag. Ef svo er, þá þarf sú rökfærsla að fylgja með frumvarpinu. Innanríkisráðuneytið setur niður við svona frumvarpsgerð, því miður. Einhvern veginn vaknar sú tilfinning að réttur nýfæddra barna hafi verið skiptimynt í einhverjum pólitískum hrókeringum. Vonandi er það ekki raunin!

Með baráttukveðjum og von um að réttur allra nýfæddra barna verði réttur en ekki bara þeirra sem eiga trúarlega ósamstíga foreldra!

- Ólafur Jón Jónsson

--- Upprunalega færslan ----

Þetta er sannkallað gæfuskref sem þarna er stigið enda hreint og klárt brot gegn ómálga börnum að skrá þau í félög hvers konar og þá sér í lagi félög sem eru jafn gildishlaðin og trúfélög.

Ég vona að ráðherra standi fastur fyrir og láti þetta mál ekki daga uppi líkt og gerðist í tíð Rögnu Árnadóttur, þv. dómsmálaráðherra, en hún hafði lofað þessari sjálfsögðu og eðlilegu mannréttindabót. Mannréttindi barnanna voru þó ekki meira virði en svo að þessu einfalda, en mikilvæga, máli var kippt út á elleftu stundu vegna annarra og mikilvægari hagsmuna.

Ótilgreind staða við fæðingu