Bannað innan 18?

Ég skora á þá ágætu menn sem taldir eru upp í þessari frétt að leggja nú metnað sinn í að gera góða og vandaða grínþætti sem hægt verður að sýna á besta tíma í íslensku sjónvarpi. Hingað til hefur grínframleiðsla á Stöð 2 iðulega verið mörkuð af afar klúru hugarfari aðstandenda og hafa afurðirnar verið þannig að fjölskyldan hefur ekki getað sameinast við tækin. Nekt, fúkyrðaflaumur og grátt grín hafa verið einkennandi hingað til, en vonandi verður breyting á. Það má reyndar snúa dæminu við og leyfa þessum mönnum að fara sínu fram, en þá verður líka að sýna þættina seint að kvöldi þegar yngri kynslóðin hefur tekið á sig náðir.

En því miður grunar mig að það sama verði upp á tengingnum nú sem endranær. Botninn í ósómatunnunni verði skafinn þannig að upp komi óþverri sem Stöð 2 mun enn og aftur sýna, sér til minnkunar. Það sýnir reynslan altént!

Nýir gamanþættir í bígerð

Frábært framtak!

Þetta útspil Reykjavíkurborgar er gott veganesti á þeirri vegferð sem fara þarf til að draga úr mengun í borginni. Það er ánægjulegt að í stað þess að hækka álögur á mengunarvalda skuli vera farið í þveröfuga átt; þeir sem menga minna finna fyrir því í buddunni. Það er svo sem ekkert að því að setja á mengunarskatta, en þetta er skemmtileg nýbreytni.

Nú þarf að draga vagninn enn lengra áfram. Fjölga þarf vistvænum bílum og nýta það eldsneyti sem við eigum hér innanlands, metan-gasið góða. Þar er að finna eldsneytisforða sem nægt gæti til að knýja nokkur þúsund bíla án nokkurrar aukamengunar. Hugsum djarft þegar kemur að vetnisvæðingu, við getum orðið Kuwait norðursins.

Í dag skal hugað að framtíð meðan góðum verkum í nútíð er fagnað!

Ókeypis í bílastæði fyrir vistvæna bíla

Hægri rétturinn

Það er vel að þessar öldur, koddar, eyru og hausar skuli vera líta dagsins ljós og ekkert nema gott um það að segja. Hins vegar mætti bæta um betur og afnema "hægri réttinn" því hann hefur ekkert gott í för með sér.

Ég nefni tvær götur í Reykjavík þar sem þessi ófögnuður ræður ríkjum, en það eru Engjasel og Langirimi. Þegar keyrt er um þessar slóðir eru ökumenn í stöðugri hættu með að það skjótist í veg fyrir þá ökumaður sem telur sig eiga fullan rétt (sem hann og á, því miður). Þarna mætast voldugar aðalgötur og aumir hliðarvegir og aumi hliðarvegurinn á réttinn. Mig hefur lengi undrað það að þarna skuli til þess bærir menn hafa ákveðið að setja EKKI biðskyldumerki á hliðargöturnar. Það er óskiljanleg ráðstöfun sem þarfnast rökstuðnings.

Ég skora á valdhafandi aðila í umferðarmálum að eyða hægri réttinum með því að setja biðskyldumerki á hliðargöturnar. Það getur ekki talist snjallt eða heppilegt að vera með svona fáránlegar undantekningar frá meginreglunni. Það vita allir hvenær þeir eru að fara um aðalgötu eða koma af hliðargötu og svo lengi sem maður sér ekki bið- eða stöðvunarskyldumerki á maður að eiga réttinn. Með hægri réttinum er nagandi réttaróvissa í allri umferð af því að hann er fáránleg ráðstöfun í annars mjög rökvísu og góðu reglukerfi umferðarinnar.

Áhugavert væri að sjá staðtölur um slys á gatnamótum þar sem frumskógarlögmál hægri réttarins blívur. Mig grunar að það sé sorgleg lesning!

Öldur, koddar, eyru og hausar fyrir 52 milljónir króna

Lífsnauðsynlegir varahlutir

Það er gaman að sjá að liðsmenn Íslands í dag skuli nú fjalla um líffæragjöf, eitt þessara mikilvægu mála sem einhvern veginn fara iðulega á milli skips og bryggju. Þetta er hinum lifandi mikið hagsmunamál enda hefur tækni og færni lækna í tengslum við líffæraflutninga. Í raun má líta á það að synja beiðni um líffæragjöf eftir andlát sem einum eigingjarnasta verknaði sem um getur því það er nokk ljóst að við gerum ekki mikið við hinar jarðnesku leifar okkar eftir okkar dag, hvort sem það er líf eftir þetta eða ekki. Að flestum skuli þykja betra að vita af lífsnauðsynlegum varahlutum í bræður okkar og systur þar sem þeir gera ekkert gagn, það er ofar mínum skilningi.

Auðvitað ætti þetta ekki að vera nein spurning hjá neinu okkar. Við eigum að hyggja að þessu mikilvæga máli meðan við höfum tök á og gera þær nauðsynlegu ráðstafanir svo við getum gert gagn þegar við loksins fjörum út. Tillaga þingmannsins Ágústs Ólafs Ágústssonar varðandi þetta mál er af hinu góða og við eigum að nýta ökuskírteini til þess að koma þessum vilja okkar á framfæri. Í raun ætti einnig að nýta debet- og greiðslukort til þess arna, enda ganga mun fleiri með þau á sér að staðaldri. Í millitíðinni er hægt að nálgast kort á vef landlæknis, fylla það út og prenta. Ég var sjálfur ekki hrifinn af því korti og bjó mér því sjálfur til mitt eigið sem er einfaldara og skýrara (altént að mínu mati). Þetta kort er ég með í veskinu og vona ég að það rati í réttar hendur ef tilefni gefst til.

Er ekki mál til komið að við tökum nú vel á þessu máli af óeigingirni og gefum leyfi til þess að nýta megi líffæri okkar til góðra verka þegar við höfum skrölt síðasta hringinn hér! Ef einhver heldur að hann hafi þörf fyrir hjarta, nýru, lifur eða lungu eftir að hann hrekkur upp af, verður sá hinn sami fyrir miklum og sárum vonbrigðum :)

Gígabæti hér og gígabæti þar!

Hér kemur stutt saga um tvo stórkaupmenn sem seldu sams konar vöru á markaði. Varan þótti ætíð vera dýr, hvert stykki kostaði tvöþúsundogfimmhundruðkall, og báru stórkaupmennirnir það ætíð fyrir sig að þeir hefðu mikinn kostnað af því að útvega og selja vöruna og því gætu þeir ekki haft verðið lægra. Nú bar svo við að smákaupmaður nokkur hóf að selja sams konar vöru, nema hvað hann bauð hana þannig að viðskiptavinir hans borguðu lítið eitt meira en þess í stað gátu þeir tekið eins mikið af vörunni og þeir vildu. Þegar þetta var raunin gátu stórkaupmennirnir skyndilega boðið viðskiptavinum sínum það að þeir borguðu að sama skapi lítið eitt meira og gátu þá á móti tekið næstum því eins og þeir vildu af vörunni.

Það þarf ekki snilling til að sjá að sagan sem hér fór á undan er hryllingssaga og flestir lesendur eru væntanlega búnir að sjá að stórkaupmennirnir eru Síminn og Vodafone, en smákaupmaðurinn er Hive. Varan er svo niðurhal gagna frá útlöndum.

Það er stórmerkilegt að hugsa til þess að Síminn selur hvert gígabæti af útlandaniðurhali á tvöþúsundogfimmhundruðkall, Vodafone telur sig geta haft hagnað af því að selja það á helmingi þess verðs. Eftir að hafa varið þessa svívirðilega verðlagningu í langan tíma með því að bera sig aumlega geta þessir stórkaupmenn allt í einu selt lágmark 40 gígabæti á þúsundkall! Er ekki eitthvað skrýtið við þetta? Vara sem áður þurfti að kosta hundraðþúsundkall (40 x 2.500) selst nú á þúsundkall eða eitt prósent af því verði sem áður var sagt þurfa til að standa undir kostnaði og skila eðlilegri álagningu! Oft er munurinn reyndar mun meiri, því sk. öllu getur ótakmarkað niðurhal innifalið mun meira gagnamagn en þetta. Best er þó að nota 40 gígabætin sem viðmiðun. Hvernig víkur því við að allt í einu skuli þetta vera hægt?

Það er hald mitt að íslenskir netnotendur hafi um langan tíma verið hafðir að ginningarfíflum þegar stórkaupmennirnir Síminn og Vodafone gátu komist upp með það. Við borguðum hundraðfalt verð (sbr. dæmið hér að ofan) í skjóli þess að annað hvort höfðu þessi fyrirtæki með sér samantekin ráð eða með framtaksleysi sínu héldu niðri eðlilegri samkeppni. Í raun réttri er hér um að ræða mál sem líkja má beint við stóra olíusamráðsmálið, en samkeppnisyfirvöld og Póst- og fjarskiptastofnun hafa ekki haft döngun í sér til að kanna þetta. Netnotendur bjuggu við okurkjör í helköldum faðmi risanna þar til peðið Hive kom til skjalanna. Den tid, den sorg?

Skulda stóru símafyrirtækin netnotendum ekki afsökunarbeiðni vegna þessa? Ef ef svo er, er það líklegt að hún komi einhvern tíma fram?

Í lokin má einni spyrja hvort eðlilegt geti talist að fyrirtæki geti auglýst "ótakmarkaða" notkun sem síðan er í raun takmörkuð þegar á hólminn er komið? Eru þessi vinnubrögð ekki dæmi um svik og blekkingar af versta tagi í viðskiptum? Hvenær varð "ótakmarkað" að "svolítið mikið, en alls ekki ótakmarkað ef þú lest skilmálana til enda, sem við vitum að þú gerir bara alls ekki!"? Er endalaust hægt að slá upp slagorðum sem byggja á fölskum forsendum í grunninum og skáka endalaust í skjóli endalausra skilmála og sex punkta leturs?

Google og hreindýramosinn

Það eru til þrír kaupendur að allri raforku sem nokkurn tíma verður hægt að framleiða hérlendis og í heimi viðskipta eru þeir holdtekjur hins heilaga grals. Þessir aðilar eru nú í höfrungahlaupi um öll Bandaríkin í leit að hagkvæmum stöðum til uppsetningar á orkufrekum starfsstöðvum. Það er fernt sem ræður för hjá þessum fyrirtækjum:

• Kostnaður
• Staðsetning
• Rekstraröryggi
• Umhverfisáhrif

Þessi fyrirtæki eru Google, Microsoft og Yahoo! og leita þau nú logandi ljósi að heppilegum stöðum til að setja upp tröllauknar hýsingarskemmur (e. server farms). Í grein sem birtist í Fortune á síðasta ári er m.a. farið yfir það að Google er að setja upp starfsstöð sem mun hýsa hálfa til eina milljón netþjóna. Þetta leggur sig út á rúmlega þrjá öfluga netþjóna á hvern einasta Íslending sem býr hérlendis ef miðað er við hæsta gildi en þegar Google á í hlut er venjulega talið ráðlagt að miða hátt.

Forseti vor færði á dögunum í mál þennan möguleika til orkusölu og er það vel. Þarna var kastljósinu beint að raunhæfum valkosti við álversvæðinguna þar sem orkan okkar er nýtt til góðra verka, en um leið gæti myndast frjór jarðvegur fyrir störf sem byggjast fremur á hyggjuviti. Með þessu er ég ekki að segja að framleiðsla áls hérlendis sé ekki góðra gjalda verð því það er mat mitt að umhverfisvæn (eins og hægt er) framleiðsla áls hérlendis sé til hagsbóta fyrir alla heimsbyggð. Hins vegar má segja það sama um allan orkufrekan iðnað og ef ég gæti valið, þá myndi ég velja þekkingariðnað umfram þungaiðnað.

Eins og staðan er í dag erum við þó engan veginn í stakk búin til að taka á móti fyrrgreindri þrenningu því netsamband okkar við útlönd hlýtur að teljast eitt það lélegasta sem um getur hjá þróuðum ríkjum. Meðan við eigum samband okkar við útlönd undir nagþörf skoskrar rottu getum við ekki boðið þeim hingað. Við verðum að fjölga sæstrengjum og tryggja þar með öflugt samband við umheiminn. Staðsetning landsins gefur hýsingarskemmu hérlendis færi á að þjóna mörkuðum í BNA og Evrópu jöfnum höndum, en til þess að það geti orðið verður að koma netsambandi í lag.

Ég skora á eitthvert framboðanna sem eru að taka slaginn í komandi kosningum að gera könnun á þessu máli. Einhver flokkanna þarf að eigna sér þetta mál og gera það að sínu svo það eigi möguleika á að hljóta brautargengi. Það er reyndar mitt mat að VG séu ekki hæfir til þess arna því orðið 'hreindýramosi' kemur líklega aldrei fram í viðskiptaáætlun fyrir svona verkefni. Það er verkefni okkar Íslendinga að nýta þá umhverfisvænu orku sem við búum yfir. Við getum ekki stungið höfðinu í sandinn og tilbeðið stöku mosaþembur á kostnað heimsbyggðarinnar. Við eigum og getum vel nýtt orkuna í sátt við umhverfið; það er okkar framlag í baráttunni við hlýnun í andrúmsloftinu.

Bílatryggingar

Hér vil ég rifja upp frábæra hugmynd, hvers vitjunartími á vonandi eftir að renna upp. Þetta er hugmynd sem myndi einfalda líf margra og bæta tryggingavernd í umferðinni.

Hugmyndin er sú að lögboðnar skyldutryggingar ökutækja verði innheimtar í gegnum eldsneytissölu. Þannig væri lítilli upphæð bætt við verð hvers eldsneytislítra og rynni hún í sameiginlegan tryggingasjóð. Þetta hefði marga kosti í för með sér:

• Trygging er til staðar meðan það er eldsneyti á tanknum (enginn keyrir ótryggður)
• Tryggingar taka mið af stærð ökutækis (lítið eyðir litlu, stórt eyðir meiru)
• Tryggingar verða breytilegur kostnaður (í samræmi við notkun ökutækis)

Það hlýtur að vera sanngirnismál að hægt sé að tengja tryggingakostnað við notkun. Hví skyldi sá sem keyrir 10 þúsund kílómetra árlega borga það sama í tryggingar og sá sem keyrir 20 þúsund kílómetra? Að öllu öðru jöfnu er hætta á tjóni 50% minni og því ætti tryggingartaki að njóta þess.

Hægt væri að ná fram mikilli hagræðingu með því að einfalda söluleið þessara trygginga á þennan hátt. Sölu- og innheimtukostnaður væri lítill sem enginn. Aðrar tryggingar yrðu áfram seldar í gegnum tryggingafélögin, enda um valkvæma kosti að ræða.

Ég tek það fram að þetta er ekki mín hugmynd, ég heyrði hana á ferð um Vestfirði fyrir 15 árum síðan. Nú er vitjunartími hennar kominn.

Það er vel hægt að flokka fólk!

Forráðamenn Hótels Sögu virðast kunna listina við að flokka fólk og ættu þeir að deila þessari þekkingu með okkur hinum. Ég hef oft lent í gleðskap þar sem er fullt af skemmtilegu fólki, en svo eru ein eða tvær leiðindamanneskjur með. Stundum er þetta fólk ekki sammála mér um eitthvað, stundum er það hávært og stundum er það bara hundleiðinlegt af því að það er það sjálft. Á þessum stundum hef ég óskað þess að kunna aðferð til að hafa bara skemmtilegt fólk í mannfögnuðum.

Nú geta veisluhaldarar og aðrir sem skipuleggja samkomur fólks tekið gleði sína því þetta er ekki vandamál eftirleiðis. Við notum bara Fólksflokkunarkerfi Hótels Sögu og eftir það verða öll partí skipuð rétta fólkinu en ekki einhverju liði sem sumir vilja ekki fá!

Verður þetta ekki æðislegt?

Ómögulegt að flokka ferðamenn

Listinn

Ég tel rétt að forráðamenn Hótels Sögu geri annan (eða báða) eftirtalinna lista og birti á vef sínum:

• listi yfir æskilegt fólk (mega gista á hótelinu)
• listi yfir óæskilegt fólk (mega EKKI gista á hótelinu)

Þetta er til mikils hagræðis fyrir fólk sem getur þá kannað hvort það sé velkomið í viðskipti eða ekki. Það er augsýnilega ekki sjálfgefið að hver sem er geti gist hjá Sögu og því gott að hafa þetta uppi á borðinu (og Netinu).

Framleiðendum klámefnis vísað frá Hótel Sögu

Gamalt vandamál í nýjum búningi

Þetta er gamalt vandamál í nýrri birtingarmynd. Góður vinur minn minnti á það um daginn, þegar "hinn" unglingurinn fór af hjörunum af sama tilefni, að það eru til sagnir af einstaklingum í Rómarveldi hinu forna sem ekki gátu hætt að leika teningaspil. Vandamálið er það að fólki hættir til að líta á tölvuleikjaspilun sem annars flokks afþreyingu sem helst er stunduð af nördum sem ekki komast á séns (líklega vegna þess að þeir spila tölvuleiki).

Hið sanna í málinu (altént að mínu mati) er að vel heppnaður tölvuleikur getur tekið öðru kyrrsetusporti fram á öllum sviðum. Skjót hugsun, snarræði og útsjónarsemi er aðalsmerki góðra spilara í mörgum leikjum og ættu þeir því að vera jafnir, helst þó ofar, skák og bridds í virðingarstiganum.

Það er nú líklegt að við tölvuleikjaspilarar munum þurfa að búa við þetta ástand um sinn meðan fordómapúkarnir úreldast. Svo legg ég til að við bönnum fótbolta því einu sinni heyrði ég um strák sem var dýrvitlaus af því að hann fékk ekki að vera úti að spila með vinum sínum. Af hverju rata fréttir af slíkri öfughneigð ekki í Moggann?

Hmmmm?

PS. Ég skora á aðra gránandi spilara (e. gray gamers, spilarar sem farnir eru að grána aðeins í vöngum) að kynna sér Starcraft. Líklega er það mesti snilldarleikur sem komið hefur fram og hentar okkur vel sem þurfum snarpa heilaleikfimi af og til.

Stympingar vegna tölvunotkunar unglingspilts á höfuðborgarsvæðinu