Bannkóngurinn bannar enn :)

Allir muna eftir grátstöfunum og ramakveininu sem bergmálaði hér á milli veggja í byrjun júní 2019 þegar Jón Valur Jensson henti sér í gólfið, grátsnöktandi, eftir að góðvinur hans hafði sett Bann-Jón á bannlista. Þetta þótti Bann-Jóni vera hin mesta svívirða og bar sorgir sínar og vandlætingu á torg í bloggfærslu sem hafði þá átakanlegu yfirskrift Halldór Jónsson verkfræðingur lokar á athugasemdir frá einum aðalbloggvini sínum! 

Greinarhöfundur gerði þessa sorglegu uppákomu að umfjöllunarefni í þessari færslu.

Þetta var auðvitað meinfyndið því enginn er rússneskari eða kínverskari eða norður-kóreskri í sínum vinnubrögðum þegar kemur að bannlistnum en Bann-Jón. Þeir eru langir og voldugir, bannlistarnir sem hann viðheldur á þeim fjölmörgu bloggvefjum sem hann heldur úti, m.a. annars á aðdáendabloggvefnum jvj.blog.is sem mærir og birtir valdar af höfuðsetrinu jonvalurjensson.blog.is. En nóg um það, netheimar þekkja vel bannáráttu Bann-Jóns og greinarhöfundur þegar um langt árabil notið þess að vera færsla á þessum listum.

En sakir pólitísks rétttrúnaðar og, mögulega, andartaks meyrni opnaði Bann-Jón öllum aðgang að þeim ótal bloggvefjum sem hann heldur úti og má sjá hér að m.a.s. þessi textaskrifari gat sett inn viðskrif við harmvælið. Bann-Jón var ekki lengur Bann-Jón, Bann-Jón hafði breyst í Meyra-Jón eða Góða-Jón eða Frelsis-Jón eða Opinnfyriralla-Jón. Þetta voru mestu umskipti í veraldarsögunni síðan Berlínarmúrinn féll.

En Bann-Jón var þó aldrei langt undan. Bann-Jóni sveið það að vita að óhreinir gátu sett inn alls konar óverðug viðskrif við bestu blogggreinar í heimi. Bann-Jón var andvaka yfir þessu og bylti sér í næturhúminu, skelfingu lostinn vegna þeirrar tilhugsunar að Vantrúarúlfar, Evrópurottur og Útvarpssögugrínarar myndu nú gera sér gott úr þessum andartaks veikleikamerki og bresti í bannmúrunum miklu.

Og þá er komið að því. Greinarhöfundur ætlaði s.s. í dag að nýta sér frelsið sem Bann-Jón telur að hann eigi að njóta og ætla að leiðrétta smá misskilning sem Bann-Jón hefur þráast við að setja fram sem sönnun á dálæti þjóðarinnar í garð Ríkiskirkjunnar. Útkoman var þessi er reynt var að skrifa við þessa grein:

Bann-Jón hafði endurreist bannmúrinn mikla. Hann felldi í brestina og með tárum sínum herti hann múrinn svo að ekkert kæmist í gegnum hann, yfir hann eða undir hann sem ekki væri verðugt og réttsýnt.

Bann-Jón varð Séra Jón því það er mikill munur á Jóni og Séra Jóni. Séra Jón má gera alls konar á meðan Jón má sín lítils. Bann-Jón lifir, voldugri og máttugri en nokkru sinni fyrr. Bann-Jón stendur á bannmúrnum, búinn að endurskrifa söguna, og berst þar við barbarana sem sækja að úr öllum áttum með allar sínar röngu og vondu skoðanir.

Lengi lifi Bann-Jón! Lengi lifi maðurinn sem kvartar undan illri meðferð á meðan hann beitir sömu meðulum á aðra. Bara ef það hentar mér eru einkunnarorð Bann-Jóns sem á sér enga meiri gleðigjafa í lífinu umfram bannlistaskrifin en að setjast í volg strætósæti.

PS. Bann-Jón hefur alltaf mátt setja inn athugasemdir á þessu bloggi og hefur hann oft nýtt sér það, enda sjálfsagður hluti þess að búa í lýðræðissamfélagi.

Tímamót hjá Framsókn ...

Ógnvænlegt og áhugavert verður að sjá hvaða háspilum Framsóknartvennan í Reykjavík muni spila út til þess að þjóna nýjum umbjóðendum sínum sem skriðu undan steinum rétt fyrir kosningar. Ljóst er að það var ekki flugvallarmálið sem kom tvíeykinu inn í Reykjavík, þar voru að verki mun dýpri og dekkri kenndir. Þetta sést t.d. á því að nokkrir öfgafyllstu og umdeildustu einstaklingar [1|2] samtímans fylktu sér á bak við sorglegan málstað Maddömunnar, kátir og hreifir.

En nú er Framsókn í Reykjavík komin með nýjan hóp viðskiptavina í kjölfar útspils sem formaður flokksins virðist samþykkja án fyrirvara. Þessi nýi hópur mun krefjast þess að Framsókn vinni fyrir kaupinu sínu og því mun flokkurinn, í Reykjavík altént, þurfa að hækka fordómatilboð sín jafnt og þétt. Það er einfaldlega bara úr svo djúpum brunni að ausa þegar fólk bægslast um í fordóma- og haturslauginni.

Það besta við þessi tímamót er þó það að nú hefur forysta flokksins val. Hún getur séð að sér og skipt yfir í manneskjulegri áherslur. Kjósendur myndu jafnvel fyrirgefa flokknum með tíð og tíma þann ljóta leik sem leikinn var í þeirri tapstöðu sem flokkurinn var kominn í hér í höfuðstaðnum. Þarna var drukknandi fólk að reyna hvað það gat til þess að halda pólitísku lífi og þótt engin reisn sé yfir bjargræðinu þá getum við flest okkar reynt að setja okkur í þeirra spor þótt við getum á engan hátt samþykkt útkomuna.

En velji Framsókn að halda áfram á þessari braut sem hún hefur nú opinberlega markað sér, hvort sem var í stundarbrjálæði taphræðslunnar eða með kaldri og hatursfullri yfirvegun, þá erum við sem þjóð í vondum málum.

Ísland fyrir Íslendinga? ... það kemur líklega í ljós!

Endalok þráhyggju kaþólskra?

Hressandi er að sjá nýjan páfa, sem hlýtur að vera einn sá besti í langan, langan, langan tíma, mæla gegn þráhyggju kaþólskra þegar kemur að samkynhneigð, fóstureyðingum og smokknum. Það er viðsnúningur frá andúðarboðskap forvera hans sem sáust ekki fyrir í einþykkju sinni og höfðu slæm áhrif á viðkvæma sauði kaþólskunnar með ljótu orðfæri sínu og illri breytni.

Vonandi geta þessir þjáðu sauðir nú látið af þessu vonda andófi gegn sjálfsögðum mannréttindum og heilbrigðisráðstöfunum enda hlýtur þessi óskeikuli páfi að hafa rétt fyrir sér.

Þingskjal 658, um niðurfærslu mannréttinda nýfæddra barna ...

Eftirfarandi bréf var sent rétt í þessu á þingmennina Björgvin G. Sigurðsson, Guðfríði Lilju Grétarsdóttur, Skúla Helgason, Björn Val Gíslason, Lúðvík Geirsson og Birgittu Jónsdóttur.

-- + --

Fyrirsögn: Sár vonbrigði með störf ykkar eins og þeim er lýst í þingskjali 658 

"Viðtakendur.

Með bréfi þessu vil ég lýsa sárum vonbrigðum mínum varðandi þann heigulshátt og lydduskap sem birtist í þingskjali 658. Í þessu skjali sést glögglega að fjárhagslegir hagsmunir Ríkiskirkjunnar eru teknir fram fyrir sjálfsögð og eðlileg mannréttindi nýfæddra barna þegar þið vélið þannig um mál að mikilvægara sé að tryggja tekjustofna kirkjunnar til framtíðar í stað þess að virða réttindi ómálga Íslendinga til þess að velja sér sína eigin félagaaðild.

Þetta er sorglegt og pínlegt mál fyrir þennan hóp sem hafði ekki dug né dáð til þess að standa í lappirnar þegar á reyndi.

En þetta eru nú bara ómálga smábörn sem verið er að véla um í þessu máli. Hvers virði eru réttindi þeirra þegar þau eru borin saman við veraldlega hagsmuni Ríkiskirkjunnar sem hefur enga trú á því að alfaðirinn, og hvað þá trúaðir sauðir hennar, fylli kornhlöður hennar? Þið hafið með þessum bréfaskrifum ykkar svarað þeirri spurningu með afgerandi hætti, að litlu málleysingjarnir séu bara aum og veigalítil peð á taflborði þar sem tekist er á um alvöru og veigamikla hagsmuni eins og fjármögnun Ríkiskirkjunnar.

Hafið maklegar þakkir fyrir.

Með tilhlýðilegri virðingu,

- Ólafur Jón Jónsson"

Nú tapaði Ríkiskirkjan sál ... og nokkur þúsund krónum!

Ég fékk ánægjulegt símtal áðan. Ónefndur vinur og kammerat til margra ára tilkynnti mér að hann hefði gert sér ferð og sagt sig úr Ríkiskirkjunni. Þessar fréttir komu mér þægilega á óvart og gerðu góðan dag enn betri. Við ræddum þessi mál um stund og vorum báðir sammála um að þessi ríkisforsjá í trúmálum væri ólíðandi þegar kemur að sjálfvirkri skráningu hvítvoðunga í trúfélag móður og að vonandi myndu verða breytingar á þeirri óhelgu venju bráðlega.

Það kætti félaga minn enn meira að hafa gert þetta á þessum degi, 09.09.09, því ef þessari dagsetningu er snúið á haus kemur beint símanúmer Satans í ljós, 666.

Hið sorglega í málinu, hins vegar, er að margt fólk er í sömu sporum og þessi félagi minn var ... að vera skráð í trúfélag sem því er í besta falla sama um og í versta falli illa við. Það fólk ætti nú að bregðast við á þessum degi símanúmers Satans og ná í eyðublað á vef Hagstofunnar og skakka þennan ljóta leik. Það er einfalt og auðvelt að fylla þetta út og ef niðurstaðan er sú að viðkomandi skráir sig utan trúfélags þá getur hann verið ánægður með að trúfélagstíund hans rennur eftirleiðis til Háskóla Íslands þar sem honum er betur varið.

Í dag eru fréttir af svona dáð að verða æ algengari og er það vel. Það er illt að fjöldi fólks skuli sætta sig við að sitja á þeim bekk sem þeim var skikkaður þegar það fæddist. Ef fólk trúir, þá á það að vera skráð í trúfélag ... við hin eigum ekki að þurfa að sætta okkur við það!

Skiljum að ríki og Ríkiskirkju

Þjóðin gengur í gegnum miklar hremmingar þessa dagana og þarf svo sem ekkert að fjölyrða um það. Skorið er niður á öllum stöðum og er enginn liður í þjónustu ríkisins undanskilinn. Heilbrigðis- og menntakerfi munu verða fyrir skerðingu, löggæsla er í algjöru lágmarki, börn fá ekki mat í skólum og svo mætti lengi telja. Á þessum tímapunkti er því rétt að huga að því hvernig hægt er að skera niður kostnaðarliði hjá ríkinu sem engan veginn eiga heima þar.

Það er dagljóst að rekstur Ríkiskirkjunnar er klárlega nokkuð sem ekki á að sjást í ríkisreikningi. Árlega renna ófáir milljarðar til hennar sem væri mun betur varið þar sem allir landsmenn geta notið. Þetta er gömul krafa og eðlileg og nú er rétti tíminn til þess að gera þetta þjóðþrifamál að veruleika.

Skiljum að ríki og kirkju vegna þess að það er fjárhagslega hagkvæmt og ekki síður vegna þess að það er siðferðislega rétt!